WIOSNA

Młode jeszcze gałęzie tężą się pokrótce

W zielonej, pniom dla znaku przydanej obwódce.

Kwiaty, kształt swój półsennie zgadując zawczasu,

Nikłym pąkiem wkraczają w nieznaną głąb lasu.

W dali - postrach na wróble przesadnie rękaty

Z zeszłorocznym rozpędem chyli się we światy,

Jakby chciał paść w ramiona pobliskiej cierpiałki,

Co naprzeciw cień w skrócie rzuca w piasek miałki.

W obłoku - obłok drugi napuszyście płonie.

Wróbel łeb zaprzepaszcza w swych skrzydeł osłonie,

jak gdyby nasłuchiwał, co mu dzwoni w sercuś świat,

zda się, dziś nam nastał, a na pola szczercu,

Gdzie zieleń swym wyrojem omgliła rozłogi,

Bocian, pod prostym kątem załamując nogi

I dziób dzierżąc wzdłuż piersi dogodnie, jak cybuch,

Kroczy donikąd, w słońca zapatrzony wybuch,

Co skrzy się, że go okiem zgarnąć niepodobna,

We wszystkich rosach naraz i w każdej z osobna.

                                                            Bolesław Leśmian

 

 

WIOSNA

Wiosna w kwietniu zbudziła się z rana,

wyszła wprawdzie troszeczkę zaspana,

Lecz zajrzała we wszystkie zakątki:

- zaczynamy wiosenne porządki.

Skoczył wietrzyk zamaszyście,

poodkurzał mchy i liście.

Z bocznych dróżek, z polnych ścieżek

powymiatał brudny śnieżek.

Krasnoludki wiadra niosą,

myją ziemię ranną rosą.

Chmury, płynąc po błękicie,

a obłoki miękką szmatką polerują słońce gładko.

Aż się dziwią wszystkie dzieci,

że tak w niebie ładnie świeci.

Bocian w górę poszybował,

tęczę barwnie wymalował.

A żurawie i skowronki posypały kwieciem łąki.

Posypały klomby, grządki

i skończyły się porządki.

                                                   Jan Brzechwa

 

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn%3AANd9GcSUJuBaA-vyTgyci20QkThzOxS-wD2pAj6H3GrsRFAsXKaF4he1