PRZY LATARCE

Dzieci lubią tajemniczą, klimatyczną atmosferę półmroku, cienie biegające po ścianach, stłumione głosy, poczucie odcięcia od rzeczywistości. W takiej magicznej oprawie zwyczajna z pozoru lektura może zostać odebrana zupełnie inaczej, wywołać silniejsze emocje i na dłużej pozostać w pamięci. Wystarczy, że wyłączymy główne źródło światła, zostawiając tylko niewielkie światło latarki albo małej lampki. Dodatkowo możemy oczywiście zrobić namiot z koca czy prześcieradeł i schować się w nim razem z dzieckiem, co będzie dodatkową atrakcją.

 

Z PODZIAŁEM NA ROLE

Do tej zabawy szczególnie warto zachęcić dzieci, które potrafią już samodzielnie czytać, ale nauczyły się tego całkiem niedawno. Będzie to bowiem dla nich świetna okazja do ćwiczenia nowych umiejętności, bez skupiania się na samym procesie.

Wspólnie wybierzcie książkę. Dziecko nie musi jej znać, ważne natomiast jest, by znalazła się w niej odpowiednia liczba kwestii wypowiadanych przez różne osoby. Dialogi powinny być krótkie i proste. Można bawić się we dwoje lub troje – przy jednym egzemplarzu książki jest to maksymalna liczba uczestników zabawy ze względu na widoczność tekstu, w innym przypadku grupa może być oczywiście większa.

Dziecko samo wybiera, którą postacią chce być. Narratorem, ze względu na dłuższe partie tekstu, jest zwykle osoba dorosła. Czytając, warto zadbać o modulację głosu, odzwierciedlającą sposób mówienia danego bohatera – piskliwy głosik myszki, basowe mruczenie niedźwiedzia, skrzekliwe gadanie żabki itd. Jeśli dziecko nieźle radzi sobie z czytaniem, je również zachęćcie do takiej teatralnej improwizacji.

 

KTO TO POWIEDZIAŁ?

Do tej zabawy  wybierzcie kilkanaście  książek szczególnie lubianych przez dziecko, których bohaterowie są mu dobrze znani. Dziecko siada odwrócone do Was plecami. Jego zadaniem będzie odgadnięcie,  kto wypowiedział słowa w odczytanym przez Was na głos fragmencie książki.

 

CO BY BYŁO, GDYBY…

Niektóre książki tak bardzo działają na wyobraźnię, że chciałoby się znaleźć w historii przez nie opowiedzianej, poznać osobiście bohaterów, porozmawiać z nimi przez chwilę. W tej zabawie umożliwimy to dziecku, opowiadając mu o tym, co by było, gdyby natknęło się nagle na swego ulubionego bohatera, znalazło się w świecie przedstawionym przeczytanej książki.

Wymaga to od dorosłego nieco twórczej pracy, pomysłowości, być może wcześniejszego przekartkowania tych ulubionych książek dziecka, do których chcemy się odnieść, i przypomnienia sobie głównych wątków, imion postaci itp. Jest to jednak warte zachodu, bo pokazuje dziecku, że przeczytana raz historia wcale nie musi się kończyć, że może być przetwarzana w wyobraźni na wiele sposobów i znajdować wciąż nowe kontynuacje, a ono samo może być ich częścią.

W przypadku dzieci, które nie czytają zbyt chętnie i nie mają ulubionych książek, można sięgnąć po tytuły zekranizowane, takie jak  Kubuś Puchatek i opowieść osnuć wokół tych powszechnie znanych bohaterów.

Sadowicie się z dzieckiem w jakimś wygodnym i raczej cichym miejscu. Opowieść się zaczyna…

http://kocurbury.pl/do-poczytania/poczytajmy-inaczej-czyli-zabawy-ksiazka/