Tajemnice książek

 

Poniedziałek, 11.05.2020      Moje ulubione książki

 

Zestaw ćwiczeń na cały tydzień

 „Wiosenny deszczyk” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko poruszają sie po pomieszczeniu w rytmie wyklaskiwanym przez Rodzica, na hasło: „Pada deszcz” ustawia się obok ściany.   
 „Tęcza” – siad skrzyżny. Dziecko  trzyma  szalik (chustkę) za końce, plecy proste, ręce wyprostowane nad głową. Robi skłony w bok, raz w prawo, raz w lewo – po deszczu pojawiła się tęcza.
  „Nie wpadnij do kałuży” – zabawa z elementem skoku. Po deszczu powstały kałuże, dzieci przeskakują po kamieniach (np.: kartki z gazety, pętelki  ułożone z włóczki )  tak, by nie wpaść do wody.
  „Niedźwiadki obudziły się z zimowego snu” – zabawa z elementem czworakowania. Dziecko – niedźwiadek – czworakuje po pomieszczeniu.
„Niedźwiadki wygrzewają się na słonku” – leżenie na plecach, machanie uniesionymi nogami i rękami.
  „Obserwujemy bociana” – ćwiczenia tułowia. Leżenie na brzuchu, nogi przyklejone do podłogi, dziecko z palców robi „lornetkę", odrywają łokcie i obserwuje bociana spacerującego po łące, tak by go nie spłoszyć.
 „Wąchamy kwiaty” – ćwiczenia uspokajające. Dziecko leży na podłodze w dowolnej pozycji. Wdycha wolno i spokojnie powietrze nosem i wydycha ustami.

 

„Gdzie jest f?” –  potrzebne rzeczy:  kartki papieru formatu A4, ok. 10 jednakowych liczmanów (np.: fasolka, cukierki, guziki ) i 2 inne.
Rodzic mówi: Za chwilę będę wymieniać słowa, które zawierają głoskę f – na początku, w środku lub na końcu. Twoim  zadaniem jest ułożenie na kartce tylu liczmanów (fasolek, …), ile głosek mają te słowa. Poproszę, abyś w miejsce głoski f zamiast fasolki ułożył np.: cukierek. Po ułożeniu przez dziecko Rodzic sprawdza poprawność. Proponowane słowa: fotel, farba, flaga, foka, kufer, lufa, telefon, kartofel, żyrafa, elf, fotograf, klif, gryf.

  „Fotelik” – zabawa ruchowa.   Rodzic siada za dzieckiem na podłodze. Obejmuje je  ramionami i nogami, kołyszą się wspólnie  w „foteliku”. Po chwili następuje zamiana ról.

  „Ulubiona książka” – rozmowa na temat ulubionej książki, tego kto jest jej głównym bohaterem i jaką historię w niej przedstawiono.  Gdy dziecko opowie o swoich ulubionych książkach, Rodzic prosi, by zastanowiło się, z czego są zrobione książki. Następnie kieruje rozmowę w taki sposób, by dziecko doszły do wniosku, że książki mogą być też elektroniczne – do czytania lub do słuchania.

  Można pooglądać książki znajdujące się w domu.

 

„F jak fotel ” – Proszę powiedzieć dziecku słowo „Fotel” (lub wymyślić zagadkę o fotelu) i zapytać co słyszy na jego początku, potem wymyślać wspólnie inne słowa na „f”, podzielić je na sylaby (wyklaskując każdą sylabę), niech dziecko powie ile ich było.   Potem spróbować podzielić  „fotel” na głoski, spróbować też z innymi słowami na „f”. Następnie pokazać literę w kartach pracy (str.5) i zaprezentować sposób  pisania.   Dziecko może pisać  tę literę palcem na podłodze i w powietrzu , ułożyć z wełny, ulepić z plasteliny. 

„Chodzimy po F” – dziecko układa kształt liter F,f  np. ze sznurka  i przechodzi po nich „stopa za stopą”    

„Piszemy F” – Rodzic prezentuje sposób pisania litery F,f . Dziecko pisze tę literę palcem na podłodze i w powietrzu, wypowiadając głoskę f z różną intonacją. Rodzic zwraca uwagę  na kierunek pisania litery oraz na jej miejsce w liniaturze. Następnie daje dziecku tacę lub talerzyk z kaszą manną, a dziecko pisze na nich literę F,f. 

 

Karty pracy str.5(a,b)

 

Na deser piosenka i bajka :

"Książki, kto książki czyta" (piosenka na bazie muzycznej utworu "Bałkanica")  

 

 

RODZINA TREFLIKÓW   - "Warto czytać"

 

 

 

Wtorek 12.05.2020        Jak powstaje papier?

 

Dziś na początek zajęcia do obejrzenia :

 

"Jak powstaje papier?" - zajęcia dydaktyczne.

 

Teraz możecie razem z Rodzicem spróbować zrobić papier , instrukcja poniżej:
(lepszy efekt uzyska się namaczając skrawki papieru na noc)

 

Jak zrobić papier czerpany

 

   Trochę ruchu     Ćwiczenia gimnastyczne  

 „Tajemnicza książka”.   Dziecko bierze książkę, którą kładzie na głowę i stara się utrzymać ją w tej pozycji, podczas gdy Rodzic wydaje kolejno polecenia: Obracamy się, tańczymy, chodzimy bokiem, kucamy, chodzimy do tyłu…  (Gdy książka spadnie podnosimy i wykonujemy   zadanie od nowa.)

  „W księgarni”. Dziecko zajmuje dowolne miejsce na pomieszczeniu. Leży na boku. Na hasło Rodzica.: Książki się otwierają przechodzi do leżenia na wznak, wyciąga na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Kartki się przewracają klaszczą w dłonie  - Rodzic mówi, ile stron ma książka, a dziecko tyle razy klaszcze. Na hasło: Książki się zamykają dziecko powraca do pozycji wyjściowej ( leżenie na boku, nogi podkurczone). Gdy Rodzic powie: Książki stoją na regale, dziecko przechodzi do stania na baczność.

 „Odgadywanie tytułów bajek”. Rodzic  przedstawia dziecku za pomocą gestów, ruchów i rekwizytów postać z bajki (np. Kubuś Puchatek, Król Lew, Śpiąca królewna, 101 dalmatyńczyków). Gdy padnie poprawna odpowiedź, następuje zmiana ról.

 „Baba Jaga patrzy”. Jedna osoba jest Babą Jagą, druga  stoi w wyznaczonym miejscu. Baba Jaga jest odwrócona tyłem, ma zakryte oczy i powtarza słowa: Raz, dwa, trzy, baba Jaga patrzy. W tym czasie druga biegnie w jej stronę. Baba Jaga się odwraca, a osoba musi się zatrzymać i stać bez ruchu. Baba Jaga sprawdza, czy się nie rusza (może rozśmieszać ). Jeżeli osoba  się poruszy, wraca na start,       Baba Jaga znów wypowiada słowa: Raz, dwa, trzy, baba Jaga patrzy. Ten, kto pierwszy do niej dobiegnie, wygrywa i staje się Babą Jagą. (Fajnie byłoby zaangażować więcej domowników do zabawy J).

 

 

 „Opowiadanie o papierze” – potrzebna kartka i ołówek.

Rodzic  opowiada o powstawaniu papieru w taki sposób, by wpleść działania matematyczne do wykonania przez dziecko. Zadaniem dziecka jest zapisanie działań i podpisanie się na kartce. Przykładowe opowieści:
W pewnym lesie stały obok siebie cztery drzewa – wysokie i stare. Pewnego dnia drwale ścięli jedno z nich. Ile drzew zostało?,
 Ciężarówka wiozła do tartaku osiem ściętych drzew. Po drodze zatrzymała się w miejscu wycinki i pracownicy zapakowali na ciężarówkę jeszcze jedno drzewo. Ile drzew było razem na przyczepie ciężarówki?

Dziecko może zapisywać liczbę drzew cyframi, symbolami, np. kropkami, lub rysunkami. Nie należy im podpowiadać, w jaki sposób ma wykonać to zadanie – wszystkie odpowiedzi są poprawne, jeśli prowadzą do właściwego wyniku.  

 

Karty pracy str.10a

 

Dla utrwalenia wiadomości o powstawaniu papieru film:

Dlaczego? Po co? Jak? - Liście, skrzydła, papier  (od 9min 50s)

 

 

A dla zabawy ciekawe zadanie :

 

Jak przejść przez dziurę w kartce   

 

 

 

 

Środa  13.05.2020    Jak powstaje książka?

 

„Powiedz mi, jak to ułożyć” – zabawa w parach.    Rodzic i dziecko biorą 8 klocków  typu lego lub inne dostępne w domu). Ważne, by zestawy klocków  odpowiadały sobie kolorem i kształtem.    Dziecko, odwrócone plecami do rodzica, układa prostą wieżę ze wszystkich ośmiu klocków. Następnie zadaniem konstruktora jest opowiedzenie słowami, w jaki sposób powstała wieża, np. Pierwszy jest klocek czerwony z sześcioma wypustkami, na nim mały żółty itp. Rodzic układa swoje klocki w sposób, o którym opowiada dziecko. Po skończonej pracy sprawdzają poprawność wykonania zadania i zamieniają się rolami

 

 „Kto tworzy książkę?” – dyskusja na podstawie ilustracji w KZ 66–67. Rodzic prosi dziecko, aby odszukało na ilustracjach postaci, których nazwy zawodów będzie wymieniać głoskami : autor, redaktor, grafik, drukarz. Dziecko  wskazuje ilustracje, określają, jakie czynności wykonuje ta osoba w procesie powstawania książki, i próbuje dokonać analizy głosek niektórych czasowników, np. pisanie, rysowanie, drukowanie.  

 

 Zabawa ruchowa  „W księgarni”. Dziecko zajmuje dowolne miejsce na pomieszczeniu. Leży na boku. Na hasło Rodzica.: Książki się otwierają przechodzi do leżenia na wznak, wyciąga na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Kartki się przewracają klaszczą w dłonie  - Rodzic mówi, ile stron ma książka, a dziecko tyle razy klaszcze. Na hasło: Książki się zamykają dziecko powraca do pozycji wyjściowej ( leżenie na boku, nogi podkurczone). Gdy Rodzic powie: Książki stoją na regale, dziecko przechodzi do stania na baczność.

 

Jak powstaje książka? –  słuchanie opowiadania.
 Posłuchaj kolejnej przygody Ady i Adama.  Dowiesz  się, w jaki sposób powstaje papier i jak kiedyś pisano książki. Postaraj się zapamiętać jak najwięcej informacji, bo my dzisiaj też będziemy próbowali zrobić książkę.

„Jak powstaje książka”  Maciej Bennewicz

Pan drukarz zaczerpnął białą maź i wylał ją na kwadratowe sito.
 – To jest pulpa – powiedział uroczystym tonem. – Dawniej robiło się ją ze starych szmat – rozdrobnionych i rozpuszczonych, a teraz robi się ją z drewna. Te białe włókna to celuloza. Nadmiar wody ocieka i po wyschnięciu tworzy się papier.
 Dzieci z niecierpliwością przyglądały się ruchom pana drukarza. Drewniany kołowrót podobny do  dziadka do  orzechów, tylko większy, zgrzytnął i  dwie grube deski ścisnęły sitko, na które przed chwilą wylała się papierowa pulpa.
– Oto wyschnięta pojedyncza kartka. – Pan Borys, pracownik muzeum, podał dzieciom dwie grube kartki. – Właśnie z powodu sposobu, w jaki powstawał dawniej papier, nazwano go papierem czerpanym. Był bardzo drogi. Dlatego także książki były bardzo drogie. Wszystko wykonywano ręcznie. Z kotła zaczerpywano pulpę, a następnie na sicie, przygnieciona prasą, czyli ciężkimi deskami, ociekała z wody. Po wyschnięciu powstawała kartka, jak ta.
 Najpierw Ada, a potem Adam zaczerpnęli białą maź z beczki, a potem po kolei kręcili wielkim kołowrotem prasy, aby wycisnąć z sita nadmiar wody. Po chwili ich kartki schły na sznurku.
A taki sposób powstawały pierwsze książki. Pan drukarz usiadł przy wielkim biurku, zaostrzył gęsie pióro, umoczył w  atramencie w  specjalnym zbiorniczku zwanym kałamarzem i napisał imiona: Ada i Adam.
– A teraz wasza kolej – powiedział i dodał: – Każde pióro służyło do innego rodzaju atramentu. Kolory atramentów wytwarzano ze sproszkowanych roślin i minerałów. Najdroższy był niebieski. Najdroższy, gdyż najtrudniej było zdobyć odpowiednie minerały.
Dzieci napisały gęsim piórem swoje imiona. Adam narysował również uśmiechniętą buźkę, Ada zaś pyszczek kota. Wujek Alfred złożył zamaszysty podpis z piękną literką A, którą ozdobił gałązką i kwiatkiem.
– Prawdziwa rewolucja w drukarstwie nastąpiła jednak znacznie później, w XV wieku, kiedy to Johann Gutenberg wymyślił specjalną maszynę, a właściwie sposób układania literek. – Pracownik muzeum wskazał wielkie drewniane urządzenie z kołowrotem, z czymś w rodzaju stołu i ogromną drewnianą ramą. Urządzenie przypominało Adamowi samochód wojskowy, Ada natomiast miała wrażenie, że patrzy na wielkiego smoka, który rozdziawia paszczę.
 – Od czasów wynalazku pana Gutenberga literki układało się w specjalnych ramkach w odbiciu lustrzanym, literka po literce, słowo po słowie, zdanie po zdaniu. Była to żmudna praca, ale dzięki niej można było drukować wiele egzemplarzy książki. Przy ręcznym pisaniu pisarczyk, czyli skryba, często przez wiele lat pisał jedną książkę. Gęsim piórem, literka po literce. Dlatego książki były tak rzadkie i drogie.
– A dlaczego trzeba drukować w odbiciu lustrzanym? – spytał Adam. Pan Borys pokazał odciśniętą stronę i powiedział:
– Prasa Gutenberga działa jak pieczątka. Widzicie czasem na ulicach karetki pogotowia albo straży pożarnej. Mają odwrócone napisy, prawda?  
– Żeby można było je odczytać w lusterku samochodowym – ucieszył się Adam.
 – No właśnie, tę samą zasadę odkrył prawie sześćset lat temu Gutenberg i w ten sposób zrewolucjonizował drukarstwo. Odbicie lustrzane; pieczątka jak napis na karetce; prasa, która dociska literki do papieru czerpanego i jest książka – podsumował drukarz.
 Adam z pomocą wujka przekręcił długą dźwignię prasy, pociągnął specjalną wajchę i strona była gotowa. Po chwili swoją pierwszą stronę do książki wydrukowała również Ada. Zebrani nagrodzili ją oklaskami, gdyż dzielnie sama wprawiła w ruch prasę drukarską Gutenberga.
Ada odczytała fragment z wydrukowanej przez siebie strony:
Czcionce pięknie tej podziękuj.
Atramentu zręczny taniec
Złożył z liter długie zdanie.
 – A teraz – oznajmił wujek – cofamy się do samego początku. Książka powstawała na papierze, papier musiał być zadrukowany. Potem introligator ją zszywał tak jak krawiec tkaninę. Dziś robi to maszyna. Wcześniej wszystko wykonywano ręcznie i stopniowo ulepszano. Współcześnie książkę pisze się na komputerze i można ją wydrukować w domu. Literki można zmieniać, wklejać obrazki, rysować na pulpicie.
– Można robić, co się chce – stwierdził Adam. – Wystarczy myszka albo rysik.
 – Albo nawet sam palec – dodała Ada. – Palec to najlepszy rysik.
– Zgadza się – stwierdził Alfred – ale każdą książkę trzeba najpierw wymyślić. A kto wymyśla, a potem pisze książki?
– Skryba? – zaproponował Adam.
– Drukarz? – zastanawiała się Ada. I po chwili dodała z entuzjazmem: – Już wiem, autor!
 – Tak jest, autor, czyli pisarz. W takim razie cofamy się do samego początku, czyli do chwili, gdy książka powstaje w głowie autora. A zatem…
– A zatem… – powtórzyła Ada.
 – A zatem, drodzy Ado i Adamie, również wy zostaniecie autorami i napiszecie swoją pierwszą prawdziwą książkę.
– Ale jak to zrobimy? – Zastanowił się Adam, połykają pyszne ciasto drożdżowe, które podawano w barze obok muzeum.
– Już wam mówię. Trzeba zacząć od pomysłu. A pomysł to coś… –
 Coś, coś… – zastanawiała się Ada.
– Coś, o czym chce się opowiedzieć innym ludziom, jakaś bardzo ciekawa historia – stwierdził Adam.
– Znakomicie. W takim razie zastanówcie się, o jakiej pasjonującej, superciekawej historii chcielibyście opowiedzieć innym ludziom, na przykład dzieciom ze swojej klasy, rodzicom, pani nauczycielce, mamie, tacie albo babci. Potem zamiast gęsiego pióra i papieru czerpanego użyjemy telefonu i dyktafonu. A na koniec wszystko spiszemy i wydrukujemy, a właściwie zrobi to za nas program, który zmieni wasz głos w gotowy tekst. Potem go tylko poprawimy i już. Widzicie, jaką drogę przeszła książka. Od białej pulpy do dyktafonu, który zmienia słowa w zapisany tekst. Do roboty!
– Super! – ucieszyły się dzieci.
– Moja historia jest następująca – zaczęła Ada. – Wcześnie rano przyjechał po nas wujek Alfred i jak zwykle miał tajemniczą minę. Spodziewałam się, że wymyślił coś fajnego. I nie myliłam się. Pojechaliśmy na wycieczkę. W starym klasztorze, czyli w miejscu, w którym dawno, dawno temu mieszkali zakonnicy, panowie o długich brodach, którzy spędzali czas na modlitwie i pracy, mieści się muzeum sztuki drukarstwa i książki. Pan drukarz wygląda, jakby sam był zakonnikiem z dawnych czasów. Ma brodę i długie ubranie z fartuchem.
– A ja mam taką historię – zaczął Adam:  
 Czcionce pięknie tej podziękuj.
 Atramentu zręczny taniec
Złożył z liter długie zdanie.
 Dawniej papier był czerpany,
Dziś dyktafon w ręku mamy.

Pytania: W jaki sposób Ada i Adam pomagali robić papier? Czy to był sposób podobny do tego, którego my używaliśmy do sporządzenia papieru czerpanego? W jaki sposób tworzono książki przed pojawieniem się nowoczesnych drukarni?

  „Moja książeczka” –  praca plastyczna.  Spróbuj razem z Rodzicem zrobić książeczkę. Wymyśl o czym ona będzie, narysuj ilustracje a Rodzic zapisze pod nimi wymyśloną przez ciebie historię. (Ja bardzo chętnie obejrzę zdjęcia przesłane mailem )

„Układamy wyrazy” – układanie liter alfabetu ruchomego wyrazów: autor, ilustrator, grafik, drukarnia.

 

Karty pracy str.6(a,b)

 

Na podsumowanie filmik :

Dlaczego? Po co? Jak? - Cebula, wiatraki, książki  (od 8min 35s)

 

 

 

Czwartek 14.05.2020  
Lubimy czytać : w księgarni, biblioteka.

 

 „Wieki skarb”  Barbara Stefania Kossuth – słuchanie wiersza

 Mam przyjaciela – wielki skarb,
 największą radość w świecie.
 Któż to? Aha, nie powiem, nie…
Z łatwością odgadniecie.
Chciałbym z nim przebyć cały dzień,
lecz mi nie daje niania.
 – Ej, Jurku, chodź, na spacer czas,
dość tego już czytania.
Tak, książka to przyjaciel mój –
przyjaciel prawie żywy.
On opowiada cudów moc,
o świecie prawi dziwy.
O górach, morzach niesie wieść,
o naszej własnej ziemi,
wypowie wiersz lub cudną baśń –
czym? – Literkami swymi.
Więc cieszę się, że książkę mam.
 Och, czytać pragnę wiele!
 Nie niszczę ich, bo książki me –
 najlepsi przyjaciele.

Pytania:  Czego – zdaniem autorki – można dowiedzieć się z książek. Jakie inne informacje możecie znaleźć w swoich ulubionych książkach? Co oznacza sformułowanie „książka moim przyjacielem”? Czy autorka miała na myśli takiego przyjaciela, z którym można się bawić, biegać, wyjeżdżać?

 

 „Ćwiczymy pamięć” – nauka fragmentu wiersza .

 Rodzic zaprasza dziecko do nauki wybranych  (pogrubionych) strof wiersza.  Powtarza z dzieckiem kolejne wersy wiersza, za każdym razem w specjalny sposób, np. wysokim głosem, grubym, niskim, słowami podzielonymi na sylaby, śpiewając itp.  

 

Zabawa ruchowa  „W księgarni”. Dziecko zajmuje dowolne miejsce na pomieszczeniu. Leży na boku. Na hasło Rodzica.: Książki się otwierają przechodzi do leżenia na wznak, wyciąga na boki wyprostowane ręce i nogi. Na hasło: Kartki się przewracają klaszczą w dłonie  - Rodzic mówi, ile stron ma książka, a dziecko tyle razy klaszcze. Na hasło: Książki się zamykają dziecko powraca do pozycji wyjściowej ( leżenie na boku, nogi podkurczone). Gdy Rodzic powie: Książki stoją na regale, dziecko przechodzi do stania na baczność.

 

„Księgarnia” –  zabawa matematyczna

Rodzic z dzieckiem przygotowuje cztery stoiska z książkami, na każdym z nich prezentuje jeden rodzaj książek, np. kolorowanki, albumy, książki z obrazkami i komiksy. Ważne, by książki z jednego stoiska miały charakterystyczne cechy wspólne. Każdy rodzaj książek ma inną cenę, np. 5 zł, 7 zł, 10 zł, 20 zł. Potrzebne będą banknoty i monety –można wykorzystać prawdziwe (po kwarantannie)  lub zrobić .  Na początek Rodzic będzie księgarzem.  Dziecko ma za zadanie kupić co najmniej trzy książki w dowolnych cenach. Ważne, by zostało mu jak najmniej pieniędzy. Nie można zmieniać cen książek podczas transakcji. Po zakupach dziecko opowiada, co sprawiło im trudność, a co było przyjemne podczas tej zabawy.

 

Karty pracy str.7 (a,b)  i  8 (a)

 

Teraz posłuchaj bajki o bibliotece :

Kicia Kocia w bibliotece

 

 „Zagadki – rymowanki”     
 (Odpowiedź  powinna rymować się z zagadką.)    

 W Krakowie mieszka wawelski smok,
co zieje ogniem przez cały… (rok)    

 Krasnoludek jest malutki,
tak jak wszystkie… (krasnoludki).

Kto z krasnalami w tym domku mieszka?
To jest na pewno Królewna (Śnieżka).

Kto był dobry dla Kopciuszka?
Chrzestna matka, czyli (wróżka).

Czerwony Kapturek do babci wędrował,
 Lecz wilk się zaczaił, za drzewem się (schował).

 Groźna Baba Jaga domek ma z piernika.
Kto ją spotka w lesie, niechaj prędko (zmyka).

Gdy kot buty dostał,
Janek księciem (został).

Rzecz to znana, całkiem pewna,
Że Pinokio powstał z (drewna).  

 

Karty pracy str.8 (b)  i  9 (a,b)

 

 

 

W krainie muzyki

Piątek 15.05.2020    Instrumenty muzyczne

 

Dziś zaczniemy od ćwiczeń przy muzyce. Dobrej zabawy 

 
Rytmiczna rozgrzewka W PODSKOKACH

 

 Najlepszy instrument – słuchanie wiersza. Przed przeczytaniem utworu Rodzic prosi dziecko, aby zwróciło szczególną uwagę na to, w jakich sytuacjach może grać instrument, o którym pisze autor.

„ Najlepszy instrument”  Wojciech Próchniewicz

Jest taki instrument na świecie, 
 Dostępny nawet dla dzieci. 
Wygrywa wszystkie melodie 
 Najładniej, najłagodniej. 
 Gdy nutki wpadną do ucha, 
On ucha bardzo się słucha. 
Bo najgrzeczniejszy jest przecież, 
Słucha się w zimie i w lecie, 
W upał i gdy deszcz leje, 
On wtedy nawet się śmieje! 
Chodzi wraz z tobą wszędzie
 już tak zawsze będzie. 
Nawet za złota trzos 
Nie zniknie — bo to TWÓJ GŁOS. 
Więc gdy jest ci nudno, nie ziewaj.
  Pamiętaj o nim — zaśpiewaj! 
On się natychmiast odezwie 
 I zagra czysto i pewnie. 
Opowie ci zaraz radośnie 
 Na przykład o słonku lub wiośnie. 
Bo lubi i dobrze zna cię, 
Twój wierny, dźwięczny przyjaciel.

 Pytania: Co autor wiersza nazywa najlepszym instrumentem? Czy każdy z nas ma taki instrument? W jakich sytuacjach, według autora, możemy go używać? Czym się różni od tradycyjnych instrumentów? W czym jest podobny?

 

 „Grająca woda” – zabawa badawcza.   Potrzebny kieliszek na nóżce i naczynie z wodą.   

Rodzic  prosi, aby dziecko suchym palcem pocierało wokół krawędzi kieliszka – szybko i powoli. Pyta: Czy słyszysz jakieś dźwięki? Suchym palcem nie wydobędziemy dźwięków z kieliszka. Następnie dziecko wykonują tę samą czynność, ale tym razem palec powinien być mokry. Należy trzymać kieliszek mocno za nóżkę, żeby się nie przesuwał, ale nadal powinien stać na stole. R.: Czy teraz słyszysz dźwięk? Jeśli dzieci wykonało ćwiczenie prawidłowo – usłyszy dźwięk.  
Dalsza część eksperymentu na filmikach J.  Obejrzyjcie i zróbcie sami.

 

Grający kieliszek czyli dlaczego potarte kieliszki wydają dźwięki

Rozmowa kieliszków - rezonans akustyczny

 

 „H jak harfa” –  poznajemy literę.

Proszę powiedzieć dziecku   filmik https://www.youtube.com/watch?v=75oAfUbcvlE  i zapytać jak nazywa się instrument ,na którym grają panie.     

Następnie zapytać co słyszy na początku słowa "harfa", potem wymyślać wspólnie inne słowa na „h”, podzielić je na sylaby (wyklaskując każdą sylabę), niech dziecko powie ile ich było.   Potem spróbować podzielić  „harfa” na głoski, spróbować też z innymi słowami na „h”. Następnie pokazać literę w kartach pracy (str.16) i zaprezentować sposób  pisania.   Dziecko może pisać  tę literę palcem na podłodze i w powietrzu , ułożyć z wełny, ulepić z plasteliny. 

„Chodzimy po h” – dziecko układa duży kształt liter H,h  np. ze sznurka  i przechodzi po nich „stopa za stopą”    

„Piszemy h” – Rodzic prezentuje sposób pisania litery H,h . Dziecko pisze tę literę palcem na podłodze i w powietrzu, wypowiadając głoskę h z różną intonacją. Rodzic zwraca uwagę  na kierunek pisania litery oraz na jej miejsce w liniaturze. Następnie daje dziecku tacę lub talerzyk z kaszą manną, a dziecko pisze na nich literę H,h. 

 

Posłuchaj zagadek, a potem ułóż rozwiązania z liter alfabetu ruchomego.

 Instrumenty muzyczne - zagadki

 

Karty pracy str.16(a,b)

 

Na koniec trochę ruchu ze znaną zabawą :

 Głowa ramiona kolana  

 

W tym tygodniu minęły już dwa miesiące od naszego ostatniego spotkania w przedszkolu . Pewnie trochę urośliście przez ten czas .

Dziękuję Wam i Rodzicom 
za pracę w kolejnym tygodniu!  
Życzę dobrego weekendu.