20.04.2020r. poniedziałek

Temat: Pacynka, jawajka, marionetka i kukiełka

 

Proponowane zabawy ruchowe do wykorzystania w tym tygodniu:

• Zabawa orientacyjno-porządkowa „Kto jest wysoki? Kto jest niski?”

Dzieci biegają swobodnie po pokoju. Na głośne klaśnięcie rodzica w dłonie,  zatrzymują się i łączą w pary( z rodzeństwem, rodzicem).  Ustawiają się tyłem do siebie i sprawdzają, która osoba z pary jest wyższa, a która – niższa.

• Ćwiczenia nóg.

Dzieci rytmicznie wspinają się na palce, a następnie wykonują przysiad podparty.

• Podskoki rozkroczno-zwarte „Pajacyki”.

Dzieci stoją w rozsypce, skaczą jak pajacyki.

• Ćwiczenia oddechowe.

Dzieci siadają skrzyżnie, wciągają powietrze nosem, prostując tułów, a następnie wypuszczają powietrze ustami, schylając równocześnie tułów. Ręce mają oparte o kolana.

• Ćwiczenia kształtujące mięśnie nóg.

Dzieci maszerują, licząc do dziesięciu:

dziesięć kroków – marsz we wspięciu na palce

dziesięć kroków – marsz na piętach.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 10, 11.

Rysowanie po śladach szlaczków obiema rękami równocześnie (str.11).

 

Zabawa „Hop”.

Dzieci rozbiegają się po pomieszczeniu. Na hasło rodzica: Biegiem! zaczynają biec w miejscu (prze­bieranie nogami i rękami musi być bardzo szybkie). Na następne hasło: Hop! – skaczą przez wyimaginowaną przeszkodę, krzycząc przy tym Hop!

Karta pracy, cz. 4, s. 12.

Dzielenie na głoski nazw zdjęć: korona, scena, aktor, maska.

Z czym są związane te nazwy?

• Kończenie rysowania koron.

 

Słuchanie wiersza J. Koczanowskiej „Teatr”.

Teatr to miejsce jest niezwykłe,

zaczarowana każda chwila,

kurtyna w górę się unosi

i przedstawienie rozpoczyna.

 

Na scenie dzieją się historie

wesołe, smutne, zagadkowe,można do kraju baśni trafić

i poznać światy całkiem nowe.

 

Można się wzruszyć, rozweselić,

nauczyć wielu mądrych rzeczy,

uważnie patrzeć, pilnie słuchać,

ciekawym być i bardzo grzecznym.

Rozmowa na temat wiersza:

Jakim miejscem jest teatr?

Co dzieje się na scenie?

Co nam daje teatr?

Jak należy zachowywać się w teatrze?

 

Ćwiczenia w książce, s. 74.

Oglądanie obrazków przedstawiających różne lalki teatralne.

Słuchanie nazw lalek i ich po­wtarzanie.

Odpowiadanie na pytania:

- Ile jest pacynek, ile jawajek, kukiełek i marionetek?

- Których lalek jest najwięcej? Których lalek jest najmniej?

- Ile jest razem marionetek i jawajek?

- Ile jest razem kukiełek i marionetek?

 

Wyróżnia się kilka typów lalek:

• pacynki, nakładane na dłoń aktora i poruszane palcami,
• marionetki poruszane od góry nitkami i drucikami,
• jawajki poruszane od dołu ręką animatora oraz za pomocą drutów,
• kukiełki poruszane od dołu.

 

Zabawa ruchowo-naśladowcza „Jestem aktorem”.

Dzieci naśladują ruchy, miny, gesty różnych postaci, z którymi możemy spotkać się na przed­stawieniach teatralnych.

 

Propozycja pracy plastycznej: „Maska” – z papierowego talerzyka.

Sposób wykonania pracy:

• Spód papierowego talerza malujemy farbami według własnego uznania. Twarz może być zabawna lub groźna, mieć długie zęby lub gęstą brodę. Chińczykowi narysujemy skośne oczy, a prosiaczkowi – różowy ryjek. Jeżeli chcemy namalować księżniczkę, nie możemy zapomnieć o koronie, a pirat koniecznie musi mieć czarną przepaskę na oko.

• Po wyschnięciu maski wycinamy otwory na oczy, nos i, ewentualnie, usta.

• Po bokach, blisko brzegu maski, rodzic robi igłą małe otwory i przewleka przez nie ta­siemkę, której końce dziecko wiąże z tyłu głowy.

 

Ćwiczenia dykcyjne.

Prawidłowe wymawianie zdań dotyczących różnych postaci z baśni.

Kot w butach lubił łowić ryby.

Śnieżka połknęła kawałek jabłka, które utknęło jej w przełyku.

Kopciuszek był bardzo uczynną dziewczynką.

Smok Wawelski mieszkał w jamie pod Wawelem.

Czerwony ludek to krasnoludki.

Straszne straszydło mieszkało w strasznym zamku.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 13.

Łączenie liniami rysunków pacynek – zwróconych przodem i tyłem.

 

21.04.2020r. wtorek

Temat: Jesteśmy w teatrze

 

Zabawa ruchowo – naśladowcza „Jestem aktorem w krainie emocji”

Naśladujemy zachowanie aktora na scenie: ruch całego ciała, gesty i mimika twarzy.
Każdy aktor to podróżnik… przebywa niezwykłe oceany przygód wędrując od jednej emocji do drugiej… bo wszystkie musi dobrze poznać zanim zaprezentuje je na wielkiej scenie…
 

Wsiadamy do pociągu i pierwszą krainą jaką odwiedzimy to kraina Radości, tu mieszkają ludzie zawsze uśmiechnięci, weseli. Cieszą się od rana, jak tylko wstaną, przeciągają się z zadowolenia, witają się z nami uśmiechem, obejmują się przyjaźnie i tańczą... Nagle robi się ciemno..ponuro….ooo…dotarliśmy do Krainy złości, tu mieszkają ludzi, którzy czują się obrażeni, są źli, zdenerwowani, każdy jest sam i nie ma przyjaciół. Ściskają dłonie w pięści, mówią do innych, nie lubię cię, tupią nogami, potrząsają głowami, robią złe miny…
A oto na horyzoncie przed nami rozkwita kraina Spokoju. Tu ludzie są spokojni, leniwi, ostrożni.. delikatnie głaskają się nawzajem, prowadzą się za ręce, siedzą spokojnie obok siebie.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 14.

Liczenie elementów na obrazkach w każdym szeregu i porównywanie ich liczby.

Kolorowanie w każdej parze na czerwono figury znajdującej się przy obrazku, na którym jest więcej elementów.

Ćwiczenia w książce, s. 75.

• Oglądanie zdjęcia przedstawiającego dzieci występujące na scenie.

• Odpowiadanie na pytania:

– Gdzie występują aktorzy?

– Kto w teatrze przygotowuje dekoracje zwane scenografią?

- Gdzie siedzą widzowie?

- Co muszą mieć widzowie, żeby mogli wejść na widownię?

- Gdzie kupują bilety?

– Jak powinniście zachowywać się w teatrze?

– Za jakie postacie są przebrane dzieci?

 

Wprowadzenie litery h.

Analiza i synteza słuchowa słowa hipopotam.

Dzielenie słowa hipopotam na sylaby i na głoski.

Co słyszycie na początku słowa hipopotam?

Podawanie przykładów słów rozpoczynających się głoską h (hak, hamak, homar...), mających ją w środku (echo, rachunek, marchewka...) oraz na końcu (dach, groch, pech...).

Z ilu głosek składa się słowo hipopotam?

 

Podawanie imion rozpoczynających się głoską h (Hania, Hela, Heniek, Hubert...).

Analiza i synteza słuchowa imienia Hubert. Dzielenie imienia na sylaby, na głoski.

Pokaz litery h: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.

Pisanie litery h (karta pracy z literą).

               

 

Na zakończenie klika zagadek:
Jak się nazywa taki budynek,
w którym zobaczę scenę, kurtynę?
Krzesła tam stoją rząd za rzędem,
a ja tam bajkę oglądać będę. (teatr)

Choć to nie rolnik, lecz rolę ma.
Często w teatrze lub w filmie gra.(aktor)

Co biją dzieci aktorom,
gdy się w teatrze zbiorą? (brawa)

Zanim się w teatrze zacznie przedstawienie,
co się musi najpierw rozsunąć na scenie? (kurtyna)

Powiedz, jakie lalki w teatrze spotykasz,
które mówią ludzkim głosem, tańczą na patykach.(kukiełki)

Kto obmyśla jak przedstawić bajkę na scenie? (reżyser)

 

22.04.2020r. środa

Temat: Kto jest wyższy? Kto jest niższy?

 

Zabawa „O jakiej baśni rozmawialiśmy?”

Dziecko opuszcza na chwilę pomieszczenie. W tym czasie rodzice (rodzeństwo) umawiają się, o jakiej baśni będą rozmawiać. Po powrocie do pokoju dziecko ma odgadnąć tytuł baśni poprzez zadawanie pytań. Wolno mu tylko tak formułować pytania, aby rodzina odpowiadała na nie: tak lub nie. Np.

- Czy w tej baśni występuje kot? Czy on chodzi w butach?

 

Porównywanie wzrostu – „Kto jest wyższy? Kto jest niższy?”

Rodzic nawiązuje do tematyki tygodnia i pyta dzieci:

- Kto na ogół jest wyższy – król czy królowa?

- Czy Calineczka była wysoka?

- Pokażcie mi, jacy jesteście wysocy. (Dzieci prostują się i stają na palcach).

- Pokażcie mi, jacy jesteście niscy. (Dzieci, w przysiadzie, opuszczają głowy).

 

Zabawa „Mierzenie długości dywanu w pokoju”
Rodzic pokazuje dywan i mówi dziecku, że zmierzą dzisiaj jego długość krokami, a potem – stopami. Najpierw rodzic mierzy długość dywanu krokami, głośno licząc. Za nim kolejno robi to samo dziecko. Potem rodzic pyta: – Czy nam wszystkim wyszła taka sama długość dywanu? Dlaczego? Jeśli dziecko samo nie odnajdzie przyczyny, rodzic wyjaśnia, że wiążę się to z wysokością danej osoby. Im osoba jest wyższa, tym ma dłuższe nogi i robi dłuższe kroki. Udowadnia to w ten sposób, że robi krok równocześnie z drugą osobą. Dziecko widzi, że krok rodzica jest dłuższy niż krok dziecka. Potem rodzic mierzy długość dywanu stopa za stopą. To samo robi dziecko. Rodzic pomaga liczyć i określać, komu wyszło najwięcej tych stóp. Potem pyta dziecko: – Czy wyszła nam taka sama długość dywanu, gdy mierzyliśmy ją stopa za stopą? Dlaczego? Jeżeli dziecko nie zna odpowiedzi, rodzic wyjaśnia, że długość stopy jest uzależniona (na ogół) od wysokości. Pokazuje swoją stopę i mierzy ją (porównuje długość) ze stopą dziecka. Dzieci porównują wyniki i dochodzą do wniosku, że długość dywanu mierzona stopami jest większa, jeżeli stopa jest mniejsza.
 

Zabawa ruchowa „Zmierz się ze mną”
Dzieci i rodzice ustawiają się plecami do siebie,  ręką sprawdzają, kto jest wyższy, a kto niższy.

 

Zabawa muzyczno-ruchowa „Czarodziejski zamek” https://youtu.be/cdpkX5ubnLU

Dzieci chodzą przy dźwiękach spokojnej muzyki po pokoju, które jest czarodziejskim zam­kiem. W zamku oglądają wszystkie piękne obrazy, meble, świeczniki itp. Gdy muzyka cichnie, nieruchomieją w pozycji, w jakiej były w momencie przerwania muzyki. Tak zaczarowane trwają do momentu, gdy znów zabrzmi muzyka.

 

Karta pracy, cz. 4, s. 15.

Łączenie obrazków dzieci z ich cieniami.

 

Ćwiczenia ekspresji językowej pod hasłem „Układamy baśń”

Dzieci i rodzice wypowiadają kolejno zdania tak, aby tworzyły logiczną całość. W ten sposób powstaje baśń ułożona przez wszystkich członków rodziny.

Pierwsze zdanie baśni może zacząć rodzic. Np.

Za siedmioma górami, za siedmioma morzami stał zamek, w którym mieszkał smok mieniący się wszystkimi kolorami tęczy...

 

23.04.2020r. czwartek

Temat: Dziwna chatka

Rozwiązywanie zagadek.

Chociaż kłopoty z wilkiem miała,

wyszła z opresji zdrowa i cała. (Czerwony Kapturek)

Jak się nazywa taki budynek,

w którym zobaczysz scenę, kurtynę? (teatr)

Jaka to dziewczynka pracowita była,

a na wielkim balu bucik zostawiła? (Kopciuszek)

Choć nie są żywe, widzowie im brawa biją,

występują w teatrze, chętnie na nie popatrzę. (kukiełki)

 

Karta pracy, cz. 4, s. 16.

Rysowanie po śladach rysunków, bez odrywania kredki od kartki.

 

Słuchanie wiersza Doroty Gellner „Śmieszny zamek”

W ciemnym kącie,

pełnym kurzu,

śmieszny zamek

jest na wzgórzu.

Wszyscy, którzy

w nim mieszkali,

dawno gdzieś

pouciekali.

Więc na starej wisi bramie

ogłoszenie w złotej ramie:

ZATRUDNIMY:

1. Tłum rycerzy

2. Smoka, który zęby szczerzy

3. Pazia

4. Króla

5. I królową!

I zaczniemy bajkę nową!

Rozmowa na temat wiersza:

- Gdzie był zamek?

- Czy ktoś w nim mieszkał?

- Jak mógł wyglądać taki opuszczony, śmieszny zamek?

- Co znajdowało się na bramie?

- Kogo chciano zatrudnić?

 

Propozycja pracy plastycznej: wykonanie ilustracji do wiersza Doroty Gellner „Śmieszny zamek”.

 

Zabawa „Poruszam się jak...”

Dzieci naśladują ruchy postaci, które chciano zatrudnić w zamku. Poruszają się dostojnie jak król lub królowa; syczą i szczerzą zęby jak smok; poruszają się sztywno jak rycerze...

Słuchanie piosenki „Dziwna chatka” https://youtu.be/Vglj6mxvzGE

I. Stała w lesie dziwna chatka,

niezwykle bajkowa,

bo nie była murowana,

tylko piernikowa.

Ref.: Daszek z marcepanu,

a ściany z cukierków,

komin z czekolady,

a okna z wafelków. (bis)

II. Kto w tym domku może mieszkać?

Chyba Baba-Jaga!

Może się poczęstujemy,

ale czy wypada?

Ref.: Daszek z marcepanu...

III. Nagle drzwi się otworzyły,

wyszła starsza pani,

zamiast ciastek dała dzieciom

jagurt z malinami!

Ref.: Daszek z marcepanu... (bis)

Rozmowa na temat piosenki:

- Jak wyglądała chatka?

- Kto według baśni mieszkał w takiej chatce?

- Kto mieszkał w tej chatce w piosence?

 

Zabawa przy piosence:

Dzieci są ustawione w półkolu.

 

I zwrotka                                                                    Dzieci:

Stała w lesie dziwna chatka,                                      przez chwilę stoją na jednej nodze,

niezwykle bajkowa,                                                    rozkładają ręce na boki, wykonują palcem

bo nie była murowana,                                              wskazującym gest przeczenia,

tylko piernikowa.                                                       głaszczą się po brzuchu, opierają ręce na biodrach,

Ref.:

Daszek z marcepanu,                                                 wykonują rytmiczne półobroty,

a ściany z cukierków,

komin z czekolady,

a okna z wafelków.

II zwrotka

Kto w tym domku może mieszkać?                             przykładają dłonie do policzków,

Chyba Baba-Jaga!                                                     rozkładają ręce na boki,

Może się poczęstujemy,                                              głaszczą się po brzuchu,

ale czy wypada?                                                         rozkładają ręce na boki,

Ref.: Daszek z marcepanu...                                       jw.

III zwrotka

Nagle drzwi się otworzyły,                                        zgiętą rękę przesuwają do siebie,

wyszła starsza pani,                                                   kłaniają się,

zamiast ciastek dała dzieciom                                   wyciągają ręce przed siebie,

jogurt z malinami!                                                     głaszczą się po brzuchu,

Ref.: Daszek z marcepanu...                                      jw.

Karta pracy, cz. 4, s. 17.

Ilustrowanie zadań na dodawanie. Odpowiadanie na pytania.

 

24.04.2020r. piątek Temat: Teatrzyk paluszkowy

 

Zabawa „Echo”

Dzieci dobierają się w pary z rodzicem/rodzeństwem. Stają w odległości około metra od siebie. Jedna osoba jest nadawcą, druga– odbiorcą. Nadawca wydaje z siebie różne dźwięki: krótkie, długie, niskie, wysokie... Jego partner stara się powtórzyć je możliwie jak najdokładniej. Co jakiś czas part­nerzy zamieniają się rolami.

Karta pracy, cz. 4, s. 18.

Kolorowanie w polach po prawej stronie karty tych samych miejsc, które są pokolorowane po lewej stronie karty.

 

Teatrzyk paluszkowy na podstawie utworu D. Ślepowrońskiej „Smoczy karnawał”.

Wycięcie pacynek na palce (Wyprawka plastyczna).

Dzieci wycinają pacynki, sklejają je.

Słuchanie utworu i inscenizowanie go pacynkami paluszkowymi przez dzieci.

Król: Jestem smutny niesłychanie,

smok, co dotąd smacznie spał,

znów zażądał pięknych panien.

Chór: Tyś mu, królu, panny dał?!

Król: Ach, wszak bestia ogniem zionie!

Och, przeżyłem straszny szok.

Tnie ogonem po koronie...

Smok: Cisza! Teraz mówi smok!

Słuchaj, królu, żadnych kantów!

Bo nie spuszczam z ciebie oka.

Przyślij do mnie muzykantów!

Król: Muzykanci, marsz do smoka!

Smok: Niechaj zagra muzyka!

W końcu mamy nowy rok!

Wszystkie panny do walczyka!

Będzie z wami tańczył smok.

Król: Nie rozumiem tego wcale.

Nie je panien? Zwyczaj zmienia?

Smok: Lubię bale w karnawale.

Panny nie są do jedzenia!

Chór: Tańczyły więc wszystkie panny

sambę, twista, bossa novę.

Zemdlał król, choć nie był ranny.

Smok pięciorgiem nóg stepował.

Każdą z pięciu głów się śmiał

i wyborny humor miał.

Rozmowa na temat utworu:

- Dlaczego król był smutny?

- Czego zażądał smok?

- Ile głów miał smok?

- Co to jest karnawał?

- Co lubi smok w karnawale?

- Jak skończyła się ta historia?

- Jak inaczej można przedstawić ten utwór?

 

Zabawa mimiczna – „Wyczarowujemy miny”

Dzieci z lusterkami siadają w dowolnej pozycji na dywanie. Są zwrócone twarzami w kierunku rodzica, który trzyma czarodziejską różdżkę. Rodzic za pomocą różdżki zaczarowuje dzieci, wypowiadając czarodziejskie zaklęcia. Np.

Czary-mary, jesteście smutni.

Czary-mary, chce wam się śmiać.

Dzieci pokazują na swoich buziach wyczarowane różdżką miny. Starają się tak długo zachować zaczarowaną minę, dopóki rodzic – wróżka – nie poleci spojrzeć w lusterko. Gdy dzieci spojrzą w lusterko, zostaną odczarowane.

Karta pracy, cz. 4, s. 19.

Rysowanie coraz mniejszych szlaczków.

Poćwiczcie  w domu, kręcąc ruletką.

https://wordwall.net/pl/resource/1155181/%c4%87wiczymy-razem